Αναλυτικά ο Ανδρέας Δημάτος έγραψε:
«Ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπήκε στη ζωή μας στην πορεία του έργου. Δεν τον γνωρίσαμε από την πρώτη στιγμή. Είναι πολύ ωραίο πάντως που ένας αφανής ήρωας αυτής της προσπάθειας δίνει το στίγμα του και δημόσια!
Είμαι πραγματικά υπερήφανος που γνώρισα και συνεργάστηκα με έναν αφανή ήρωα, από τους πολλούς, αυτής της μεγάλης προσπάθειας.
Έναν από τους ανθρώπους που σε πολλές περιπτώσεις κατάπνιξε το εγώ του, δοκίμασε τα όριά του, υπήρξαν στιγμές που λύγισε, διέλυσε τη μαθηματική λογική του, σκέφτηκε ακόμα και να τα παρατήσει, έκλαψε, πόνεσε, πικράθηκε, αλλά τελικά έφτασε μέχρι το τέλος.
«Ανδρέα, είδες τελικά τα καταφέραμε» μου είπε πολύ απλά και σεμνά, μπροστά στην κόρη μου, το βράδυ των εγκαινίων φορώντας τα… καλά του και όχι τα ρουχα του εργοταξίου με τα οποία τον είχα συνηθίσει.
Περισσότερο… οικοδόμος, λιγότερο μηχανικός, αν και ακαδημαϊκά καταρτισμένος στο έπακρο. Με φροντίδα ακόμα και τον καθαρισμό του εργοταξίου από τα μπάζα και τα σκουπίδια που πάντα εκνεύριζαν τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Η αγκαλιά του και η αγάπη ενός ωραίου και απλού ανθρώπου θα με συντροφεύει για πάντα!
Είμαι πραγματικά υπερήφανος γιατί, νομίζω, ότι στάθηκα δίπλα του σε στιγμές που για λίγο σκέφτηκε να κάνει πίσω. Ειδικά όταν μου εξομολογήθηκε την ιστορία με τον αδερφό του στον πέμπτο όροφο των γραφείων της ΠΑΕ. Έψαχνε από εκεί τη δύναμη για να συμμετάσχει στην πρώτη διαδικτυακή παρουσίαση του γηπέδου ενώπιον των επιτροπών της UEFA…
Προσπάθησα να τον πείσω από την πλευρά μου ότι η θέση του είναι σε αυτό που αγαπάει. Τον συμβούλευσα πως να το χειριστεί. Δεν ξέρω αν πέτυχα κάτι, αν συνέβαλλα σε κάτι, αλλά μου αρκεί ότι το έκανα!
Είμαι πραγματικά χαρούμενος με τη δική του υπερηφάνεια, με λυτρώνει η δική του ικανοποίηση για το ότι έφτασε μέχρι το τέλος.
Είναι από τους λίγους μέσω των οποίων αισθάνθηκα ότι έφτασα και εγώ μέχρι το τέλος, έστω και αν η δική μου μοίρα είχε διαφορετική άποψη.
Αισθάνθηκα τις αγωνίες του, ζω με τη χαρά του, με τιμά η αγάπη του!
Καλή συνέχεια, Κωστή!
Η Αγιά Σοφιά σε χρειάζεται!»
Comments