Γράφει η Άννα Βαπτίσμα
Βλέποντας λοιπόν τον Γκατσι να είναι back in business είπα μέσα μου : " Διανύσαμε πολύ δρόμο Άννα κ ειμαστε ακόμα στα μισά " . Προσέξτε, δεν μιλώ για κατακτήσεις τροπαίων αλλά αυτό, καθεαυτό που έχει γίνει στην ομάδα .
Εξηγουμαι.
Η ομάδα φέτος έχει τρία μεγάλα ατού .
1)Σοβαρότητα στην διαχείριση της οποίας επιτυχίας .
2) Βάθος στο ρόστερ .
3) ΓΗΠΕΔΟ με δική του δυναμική .
Το πρώτο δεν θέλει ανάλυση, φαίνεται από μόνο του . Πάμε στο δεύτερο .Όταν παίζουν όλοι για όλους στο ίδιο τέμπο ,στον ίδιο ρυθμο είτε είναι "Αλφαδες" είτε είναι " Βηταδες" κ χαίρονται να παιζουν έστω κ 10 λεπτά έχει γίνει δουλίτσα .
Επίσης το επίπεδο είναι διαφορετικό .Ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη ο Ελιασον δεν είναι Τανκοβιτς . Ο Αθανασιάδης δεν είναι Τσιντωτας .Ο Μουκουντι δεν είναι Σβαρνας . Κ τέλος το γήπεδο ...Η φραση κλειδι είναι μια " παίζουν τα τσιμέντα " .Υπέροχο σπίτι μας !!! Αγαπημένη μας γωνιά που αφήνουμε μέσα της την ψυχή μας, τα πνευμόνια μας ,το είναι μας .
Αν αυτή η ΑΕΚ τελειοποιήσει το παιχνίδι της ( τελειώματα φάσεων ,υπερβολικός αλτρουισμός κλπ ) θα δούμε υπεροχα πράγματα .
Κ κάτι τελευταίο ( γιατί για την ΑΕΚ μπορω να μιλάω ώρες) για το αυριανό ματς . Πονηρό πολύ το παιχνίδι στην Νίκαια.
Μπαίνουμε κ παίζουμε τον Ιωνικό σαν να είναι η Ρεάλ στο Μπερναμπεου ( από θέμα ορμής κ αποφασιστικότητας ) Προσοχή από το πρώτο λεπτό κ αυτοσυγκέντρωση .
Η φετινή ΑΕΚ με κάνει κ χαμογελάω ότι κ να γίνει παρακάτω ...
ΥΓ Ότι γράφω ,είναι λόγια καρδιάς κ λογικής .Εντελως υποκειμενικά κ ερασιτεχνικα.Για να λύσω τις απορίες μερικών .....
Comments