Γράφει η Άννα Βαπτίσμα
Μια φορά κ ένα καιρό, σε μια ξεχασμένη αλλά αγαπησιαρικη χώρα υπήρχε ένας έμπορος .Αλευρια πουλούσε .Μεγάλος κ τρανός για τον τόπο του.
Έμενε σε ένα μεγάλο Κάστρο που έβλεπε απευθείας το λιμάνι της χώρας .Είχε κ διάφορους παρατρεχαμενους να τον περνάνε μπάντανοβουρτσα πάνω-κατω κ διάφορους αυλικούς για τα θελήματα του. Ο λαός του τον ακολουθούσε τυφλά κ κάπως έτσι περνούσε ο καιρός .
Βαριοταν όμως ο δυσμοιρος κ το έριξε στο φαι.
Κ πάλι όμως δεν την πάλευε, ωσπου ξάφνου του ήρθε μια ιδέα!
" Θα αγοράσω μια ομάδα να παίζω" είπε.( Την εποχή εκείνη ήταν διαδεδομένο ένα άθλημα που παιζόταν με τα πόδια κ ένα τόπι).
Χαρές κ πανηγύρια !!!
Βρήκε που λέτε μια ομαδα ( με ερυθρά όχι ανεμοβλογιά) μεγάλης αξίας που την είχε ένας άλλος προύχοντας του ταλαιπωρημένου τόπου .
Αυτός ήτο βίος κ πολιτεία ! Έκοβε κ έραβε κ χοροπηδούσαν τα στρατιωτάκια .
Άλλα κ τούτος μην νομίζετε, αυτή την ομάδα από έναν άλλον την πήρε .Σε κάτι σκαλιά βρέθηκαν ενός κτηρίου που μου διαφεύγει τώρα η ονομασία του, κ έγινε η αγοραπωλησία.
Τελοσπαντων ο δεύτερος ιδιοκτήτης "μεγαλούργησε" με αυτή την ομάδα .Τι πρωταθλήματα, τι κύπελλα, τι παράγκες, τι σημαιοστολισμοι !! Πάρα πολλά τέρμινα κράτησε το πανηγύρι. Εντάξει μερικές έως πολλές φορές οι άλλες ομάδες υπέφεραν κ βαρυγκομουσαν αλλά τι σημασία έχει όλο αυτό μπροστά στον ΑΓΙΟ σκοπό ? Ε?
Χαίρονταν οι παίκτες αυτού του παράξενου παιχνιδιού, οι μαυροφορεμένοι κουμανταδοροι εντός του γηπέδου, ο ιδιοκτήτης,ο Αλέκος κλπ κλπ.
Μέχρι που γερασε ο καημένος κάτοχος της ομάδας κ την πούλησε στον έμπορο μας .
Έλα όμως που κ αυτός γλυκαθηκε? Ήθελε κ αυτός μεγαλεία. Ήθελε κ αυτός τα φώτα της ράμπας πάνω του .
" Θα χρησιμοποιήσω κ εγώ τα ίδια μέσα ώστε να διακρίθω" είπε στον εαυτό του φωναχτά ( ίσως κ μέσα του αλλά το ακούσανε ).Κ ξεκίνησε να κενταει αδιακρίτως .Άντε πάλι χαρές, πανηγύρια .
Τι κ αν πιάστηκε μια-δυο φορές ? Σιγά τα ωα ! Με κάποιον μαγικό τρόπο ήταν πάντα στο προσκήνιο .Δώστου λάμψη κ ωραιαδα! Δώστου οι αυλικοί καβάλα στο αλογο τιγκα στην έπαρση κ την περηφάνεια .
Η λέξη " ήττα" δεν έπαιζε πουθενά .Η " νίκη" ήταν αυτονόητη κ επιβεβλημενη .
Πέρασαν τα χρόνια κ κάπου όλα έχουν ένα τέλος πάντα .
Γκρεμίστηκε ελαφρώς ο εμπορος αλευριού.Εχασε την λάμψη του κ την εύνοια του λαού του .Οι άλλες ομάδες από τα άλλα κάστρα σήκωσαν κεφάλι ! Αντιστάθηκαν, κέρδισαν ( αν είναι δυνατον!)επιβλήθηκαν .
Τρελλαθηκε ο ισχυρός ανήρ.Ανιερες συμμαχίες ενθεν κακειθεν που δεν του έβγαιναν, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες ( το τι κουτσουλινα έπεσε από τα άλογα κατά τις διαδηλώσεις δεν περιγράφεται).
Τζιφος!
Μετά άρχισε να γράφει επιστολές προς κάθε κατεύθυνση ( κ στο Βατικανό έστειλε ).Δεν έμεινε φτερό για φτερό για να γράφει αυτός με τις πένες. Τόμους ολόκληρους διαμαρτυρίας ...κ πάλι Τζιφος.
Ο λαός του άρχισε να αδημονει, να κλωτσά.
" Είναι δυνατόν να υπάρχει ήττα?" αναρωτιοντουσαν. " Είναι δυνατόν το επί ίσοις όροις?" Impossible!!!!
Πλέον υπάρχει ένας αναβρασμός εντός του κάστρου. Ο επιχειρηματίας αλευρων αδυνατεί να κουμαντάρει την κατάσταση .Οι σύμμαχοι πλέον λιγοστοί δυστυχώς .Κ τα κάστρα, ως γνωστόν, γκρεμίζονται εκ των έσω .
Δεν ξέρω αν ζήσαν καλά αυτοί κ ουτε κ με νοιάζει να πω την αμαρτία μου
Ένα παραμύθι απλά διηγήθηκα χωρίς τέλος .Το τέλος που θα μπει είναι ανοιχτό για τον καθέναν μας .
Επίσης τα παραμύθια είναι βγαλμένα από την ζωή .
(Οποιαδήποτε ομοιότητα με οποιοδήποτε πραγματικο γεγονός ....είστε τρελλοί μωρέ ?Καμία σχέση !!!).
Comments