Πορομ πομ πομ... σενιόρ Αλμέιδα!

Γράφει η Άννα Βαπτίσμα

Η αφορμή για αυτό το κείμενο ήταν αυτή ακριβώς η στιγμή .

Που περιμένει ένα ολόκληρο πέταλο τον προπονητή να τον αποθεώσει, να του δείξει τραγουδιστά την αποδοχή κ την εμπιστοσύνη .

Ξέρετε η ομάδα έχει ταλαιπωρηθεί χρόνια στο θέμα προπονητή.Ακομα κ η έλευση του Μανόλο ( αγάπησε την ΑΕΚ ), τρεις φορές, δεν δείχνει ακριβώς υγεία . Ο τελευταίος που αγάπηθηκε,μισήθηκε αλλά έκανε ΟΜΑΔΑΡΑ ήταν ο Μπάγεβιτς.

Εκεί κάπου χάθηκε ο συνδετικός κρίκος οπαδου-προπονητη ( με εκλάμψεις φυσικά).

Κ έρχεται αυτός ο απίθανος τυπος άγνωστος προπονητικά στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, κ σαρώνει τις καρδιές μας . Δίνει πίσω την χαμένη ταυτότητα μας .Μας κάνει να θέλουμε να κοιμόμαστε στο γήπεδο.Να μετράμε μέρες κ ώρες μέχρι την επόμενη αναμέτρηση .

Ναι εννοείται το νέο γήπεδο ( όνειρο ζω μη με ξυπνάτε).Ναι οι μεταμορφωμένοι παίκτες κ οι καινούργιοι παίκτες

Όμως αυτός είναι το κομβικό σημείο .Η αρχή των κρικων της αλυσίδας .

Η ΑΕΚΑΡΑ ΜΑΣ παίζει μπάλα .Αλλά το κυριότερο όλων ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ τον αντίπαλο ,τον κάνει να χάνει την οποία αυτοσυγκέντρωση του .Κ αυτό ήταν στο χρόνοντουλαπο της ιστορίας.

Ο Αλμέιδα έκανε τους πάντες, να τρέχουν,να πρεσαρουν ασταμάτητα κ να έχουν βάλει τον εγωισμό στον καλάθο των αχρήστων .

Δεν με νοιάζει αν θα πάρω πρωτάθλημα ( not το θέλω σαν τρελή ), δεν με νοιάζει αν εμφανιστούν μνηστήρες από το πουθενά ( έχουν γνώση οι φύλακες η αλλιώς στο καλό θα σε αγαπώ για πάντα Ματίας ).

Με νοιάζει αυτό που ζω ΤΩΡΑ κ οφείλεται κατά πολύ σε αυτόν .

"Πορομ Πομ Πομ" λοιπόν σενιορ Αλμέιδα από τα βάθη της κιτρινόμαυρης ψυχής μου!