1)Τι να πω για ένα από τα καλύτερα ντέρμπι που έχω δει στα τελευταία χρόνια? Τι να πω για την συνεχόμενη ανοδική πορεία της ομάδας μας? Τι να πω για τα καρδιακά επεισόδια που θα πάθουμε εντέλει, εμείς οι μεγαλοκοπελες? 2) Έχουμε ένα πρώτο ημίχρονο με τακτική σοβαρότητα της ΑΕΚ που οδήγησε σε απόλυτη κυριαρχία εντός των γραμμών. Και έναν Νίκολιτς να κοουτσάρει με μαεστρία απλά. Έχουμε ένα δεύτερο ημίχρονο Γκραν Γκινιολ. Η κυριαρχία της ομάδας συνέχισε μεν, αλλά μια νοητική ανε

1) Φέρτε να μασησω φύλλα... Μandragora να χαθώ σε Νιρβάνα! Τι απόλυτο διπλό ήταν αυτό?? Μπήκε η ομάδα στο γήπεδο ξέροντας ακριβώς τι ήθελε και πως το ήθελε. Πέραν ενός κακού δεκαλεπτου, είχε τον έλεγχο του πρώτου ημιχρόνου με κερασάκι στην τούρτα το γκολ. Σχήμα χωρίς φτερά ( Γκάτσι και Κοίτα έπαιζαν ως εσωτερικα χαφ δεξιά και αριστερά) που κυνικά απέδωσε. 2) Στο δεύτερο ημίχρονο, λογικοτατα, η Φιορεντίνα ανέβασε την πίεση και τις γραμμές της για να ισοφαρισει (ας πρόσεχαν με

1)Όχι ρε, όσο και να πας Makis να με αποπροσανατολίσεις εγώ για ποδόσφαιρο θα μιλήσω !!! Ουστ! Η ΑΕΚ μπήκε, εδώ και πολύ καιρό, έχοντας στόχο. Την νίκη. Αυτό δεν φάνηκε τόσο πολύ στο πλάνο ή στο σύστημα (αν και είδα ομορφιές). Κυρίως φάνηκε στη θέληση και την προσήλωση. Ακόμα και όταν οι πόντοι, εεε συγγνώμη μπερδεύτηκα, τα γκολ ήθελα να πω, δεν μέτρησαν. 2) Η ομάδα του δεύτερου ημιχρόνου ήταν πολύ πιο αποφασιστική, έχοντας καθολική υπεροχή. Ήταν ζήτημα χρόνου το γκολ και ας