Θεέ μου έφτασε η ώρα...
Όλα αυτά τα χρόνια περιμέναμε αυτή την στιγμή. Δεν μπορούμε να το συνηδειτοποιήσουμε...
Μετά από 19 χρόνια και 5 μήνες η λατρεία μας, η ατελέιωτη καψούρα μας επιστρέφει στο σπίτι της στη Νέα Φιλαδέλφεια!
Γράφει ο Ηλίας Θεοδοσόπουλος
Τόσα χρόνια σκεφτόμουν αυτή την στιγμή...
Πόσοι αγώνες πόσες μάχες έγιναν και ΝΙΚΗΣΑΜΕ σε όλες!
Από το μυαλό μου συνεχώς πέρναγαν αυτές οι ιστορικές στιγμές που ζούμε και αναμένεται να ζήσουμε σε όλο τους το μεγαλείο τις επόμενες μέρες.
Σκεφτόμουν τι να γράψω, πως θα είναι αυτό το κείμενο...
Συγχωρέστε με αν τελικά δεν μπορέσω να το διαχειριστώ, αν δεν μπορέσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά...
Τα μάτια ήδη βουρκώσαν, ο κόμπος ήδη υπάρχει στο λαιμό...
ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ '80 και '90
Πιτσιρικάκι τότε έφηβος και αντράκι μετά... Περίμενα θυμάμαι με τόση αγωνία να πάρει τηλέφωνο ο πατέρας μου στο σπίτι (στο σταθερό βέβαια...) για να μου πει αν μπορεί να πάμε στο γήπεδο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Όταν άκουγα το "ναι" πέταγα από την χαρά μου! Η διαδρομή ίδια. Οι εικόνες στο δρόμο ίδιες. Μέχρι που στριβάμε το δρόμο και βλέπαμε το γήπεδο και αντικρύζαμε την "Σκεπαστή" 'Έκεί άλλαζαν όλα! Κατά ένα περίεργο τρόπο όλα γινόντουσαν μαγικά! Και πως να μην γινόταν αυτό στα μάτια ενός μικρού παιδιού... Πολλές φορές πηγαίναμε στην 8 -12 στη θύρα που υπήρχε πάνω από την Σκεπαστή. Για να ανέβεις είχε κάτι σκάλες κυκλικές. Ενδιάμεσα όπως ανέβαινε κάποιος μπορούσε να δει τον κόσμο που υπήρχε στη Σκεπαστή. "Μπαμπά - μπαμπά περίμενε θέλω να δω το κόσμο που φωνάζει τα συνθήματα για την ΑΕΚΑΡΑ" του έλεγα... Και μου έλεγε " έλα πάμε θα αργήσουμε" και εγώ χάζευα..
Τα χρόνια περνάνε όμως, όπως άλλωστε για όλο τον κόσμο. Το πιτσιρικάκι έγινε έφηβος και πλέον πήγαινε μόνος του στο γήπεδο με τις παρέες του. Όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στις προπονήσεις. Πηγαίναμε εκδορμή στο "Κένταυρο" με το σχολείο και εμείς φεύγαμε από εκεί για να δούμε τις προπονήσεις. Συνήθως τότε οι αγώνες γινόντουσαν μεσημέρι Κυριακής. Το Σαββατόβραδο είχε προηγηθεί ξενύχτι όπως γίνεται σε όλες τις ηλικίες αυτές για διασκέδαση. Με το ξύπνημα αργά προς το μεσημέρι της Κυριακής, αμέσως γήπεδο! Ούτε καφέ ούτε φαγητό ούτε τίποτα. Κατευθείαν ραντεβού έξω από την Σκεπαστή! Οι εικόνες ίδιες αλλά επίσης πάντα το ίδιο μαγικές. Κασκόλ, σημαίες, μικροπωλητές, μαξιλαράκια, φωτογραφίες της ΑΕΚ και από μέσα να ακούγεται " ελα να νιώσεις πως είναι η ζωή και όλα τα ωραία μες στην Σκεπαστή" Και να φωνάζω στη παρέα μου "αντε γρήγορα, δεν ακούτε; Ο Δημήτρης ο Χατζηχρήστος και τα άλλα τα παιδιά μας καλούν μας φωνάζουν"!
Τα χρόνια περνάνε μέσα σε αυτούς τους μαγικούς ρυθμούς. Η ΑΕΚ έχει τα πάνω της έχει τα κάτω της αλλά εμάς δεν μας νοιάζει γιατί "μια ομάδα στο κόσμο αγαπώ το όνομα της παντού είναι γνωστό την καρδιά αν ρωτήσεις θα πει μοναχά ΕΝΩΣΙΣ"
Έρχονται στιγμές δόξας και χαράς με την κατάκτηση των πρωταθλημάτων (΄89, '92, '93, '94) και όλα κυλούν σε ρυθμούς "ΟRIGINAL"!
Mέχρι το 2003... Το γήπεδο γκρεμίζεται για να γίνει όπως είχαν εξαγγείλει ένα νέο υπερσύχρονο στη θέση του. Κοίταζα παγωμένος το γκρέμισμα του "Νίκος Γκούμας" σαν να γκρεμίζονται όλα τα παιδικά εφηβικά και μετεφηβικά χρόνια. Από την άλλη όμως υποσυνείδητα είχαμε στη σκέψη ότι κάτι νέο μεγάλο θα φτιαχτεί, δεν γίνεται...
Η ιστορία γνωστή μετά. Τα όνειρα για διάφορους και πολλούς λόγους έμειναν παγωμένα αλλά η φλόγα μέσα μας πάντα έκαιγε.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΤΟΥ 2013
Αυτή την φλόγα με μια φανταστική τελετή με μια αλησμόνητη τελετή την κάνει λαμπερό φως ποιος ο άλλος ο Δημήτρης Μελισσανίδης, στο "Ιδρυμα Ωνάση"
Μοιάζει σαν να ξαναγεννιόμαστε μέσα από τις στάχτες μας άλλωστε μαθημένη είναι η ΑΕΚ από τις ρίζες της να ζει τέτοιες καταστάσεις και να επιβιώνει.
Η πρώτη παρουσίαση της Αγιά Σοφιάς μας κάνει να κυλάνε και τα πρώτα δάκρυα στο πρόσωπό μας. Οι εικόνες μαγικές και ονειρεμένες ο μονόλογος του Κώστα Βουτσά τις κάνει συγκλονιστικές. Θεέ μου αξίωσε μας να ζήσουμε αυτά που βλέπουμε...
ΜΑΙΟΣ ΤΟΥ 2014 - ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Ο Θεός μπορεί να θέλει αλλά στη ζωή μας, μας περιτρυγυρίζουν και "διαβόλοι"
Έτσι λοιπόν εμφανίζεται στις εκλογές μια παρέα ατόμων που καταφέρνουν να πείσουν μεγάλη μερίδα των πολιτών της Νέας Φιλαδέλφειας ότι θέλουν το γήπεδο και ότι θέλουν να φτιάξουν μια πόλη νέα και σύγχρονη. Πάντα όμως στις ομιλίες τους είχαν την φράση " θέλουμε το γήπεδο αλλά..." Αυτό το "αλλά" λοιπόν μας κόστισε 4 ολόκληρα χρόνια καθυστερήσεων.
21 φορές (ναι σημαδιακός ο αριθμός...) προσπάθησαν με διάφορους τρόπους και τεχνάσματα να βάλει στοπ στο απόλυτο στολίδι της Ελλάδας.
21 φορές κατατροπώθηκαν και ηττήθηκαν με κάθε μέσο και τρόπο για οποιοδήποτε γεγονός που συνδεόταν με το γήπεδο!
Όμως εξαιτίας τους και αυτό είναι το πιο ΣΟΒΑΡΟ, πολλοί άνθρωποι αναγνωρίσιμοι ή μη, δεν κατάφεραν να δουν το γήπεδο. Η ιστορία ήδη τους έχει κρίνει και τους έχει κατατάξει σαν την πιο μαύρη σελίδα που πέρασε ποτέ από την πόλη
ΙΟΥΛΙΟΣ 2017 ΑΓΙΑΣΜΟΣ
Μετά από χίλια μύρια κύματα που πέρασε ττο γήπεδο η κατασκευή ξεκινά! Η ΑΕΚ πραγματοποιεί μια τελετή Αγιασμού με κάθε μεγαλοπρέπεια και ευλάβια και όπως αρμόζει στη περίπτωση. Το όνειρο ξεκινά η δικά μας η φλόγα άναψε πλεόν για τα καλά και ο Δημήτρης Μελισσανίδης σε μια εκπληκτική και συγκινητική ομιλία υπόσχτεται ότι" τα δικά τείχη δεν θα ξαναπέσουν ποτέ' με τις χιλιάδες κόσμου να παραλληρεί μέσα σε δάκρυα χαράς και μόνο αυτή την φορά.
ΙΟΥΝΙΟΣ 2019 - ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Η πόλη απαλλάσεται πια οριστικά από το μαύρο παρελθόν! Ο ανεξάρτητος Συνδυασμός "Πολιτών Πολιτεία" με ηγέττη τον Γιάννη Βούρο θριαμβεύσει στις εκλογές σε ένα βράδυ αξάχαστο για την Νέα Φιλαδέλφεια και μέσα σ ένα ντελίριο ενθουσιασμού.
Η πόλη φεύγει από το σκοτάδι και πλέον ένα λαμπερό φως ατελείωττης αισιοδοξίας και προοπτικής την κατακλείζει. Όλα έχουν πάρει πια τον δρόμο τους. Ενα δρόμο που δεν έχει πια επιστροφή ή στασιμότητα, ένα δρόμο που δείχνει (με τις παράλληλες ανεκτίμητης αξίας προσπάθειες της νέας διοίκησης για το γήπεδο) το ολόλαμπρο μέλλον που προδιαγράφεται για την πόλη και την ΑΕΚ!
ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΤΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ
Όλα όσα θα δούμε θα είναι πρωτόγνωρα και δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με κανένα άλλο αθλητικό τέτοιο γεγονός.
Όλοι απλά φανταζόμαστε και σκεφτόμαστε εκείνη την βραδιά.
Θέλουμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματα... προσπαθούμε θα το καταφέρουμε; Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ.
Και γιατί να τα διαχειριστούμε;;;
Αφήστε τον εαυτό σας να φωνάξει να γελάσει και το κυριότερο να κλάψει!
Γιατί όταν σμίξουν το γέλιο με το δάκρυ, τα ανθρώπινα συναισθήματα φτάνουν στο αποκορύφωμά τους!
Πατέρα, μητέρα αδελφή, αδελφέ η ΑΕΚΑΡΑ επιστρέφει στο σπίτι της!
Για όλους εμάς για όλους όσους μας "κοιτάνε" από τον ουρανό και ένα γλυκό πλατύ χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό τους!
Γιατί η πόλη θα γίνει ένα απέραντό κέντρο Αθλητισμού και Πολιτισμού που όμοίό του δεν θα υπάρχει!
Γιατί ΑΕΚ ίσον Νέα Φιλαδέλφεια και Νέα Φλαδέλφεια ίσον ΑΕΚ!!
Γιατί...
Μαζί ξανά, να ζούμε πρώτη φορά, το πιο τρελό ταξίδι στη ζωή μας!
Γιατί...
Αυτό το βράδυ θα ‘ναι δικό μας για την αγάπη μας και τ’ όνειρο μας!
