Γράφει ο Νίκος Σηφάκης
Λοιπόν, προσωπικά περίμενα πολλά περισσότερα από την TAKTIKH της ΑΕΚ στη Νεάπολη. Το 1-0 είναι πάντοτε ρευστό και στη διάρκεια ενός αγώνα ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να επιφυλάξει η τύχη σε μια ομάδα η οποία είναι σκάλες ανώτερη σε όλα τα επίπεδα από την άλλη.
Ωστόσο, ο Ιωνικός όπως και κάθε ομάδα δοκίμασε την τύχη του, ακριβώς γιατί έχει δικαίωμα να το κάνει. Το ζήτημα είναι εσύ πώς αντιδράς, ποια είναι η δική σου συμπεριφορά ώστε να σφραγίσεις το τρίποντο και να μη μπαίνεις στα τελευταία λεπτά σε λαχτάρες.
Ενα απρόβλεπτο «τσαφ», μια καραμπόλα, ένα μακρινό σουτ κάτω από τη συμβολή των δοκαριών, ένα αυτογκόλ, κάτι τέλος πάντων που θα σε «σκοτώσει», δεν είναι καθόλου απίθανο να συμβεί, κι αυτό γιατί είτε στην τελική προσπάθεια είσαι απρόσεκτος είτε η συγκέντρωσή σου έχει πάει περίπατο... Οσο ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να νικάει, είναι πολύ καλό που η ΑΕΚ δεν του αφήνει περιθώρια να ξεφύγει κι άλλο στη βαθμολογία, μόνο που οι «κόκκινοι» έχουν περιθώριο για «γκέλα», η ΑΕΚ όχι...
Από αγωνιστικής άποψης, δεν υπάρχουν πολλά για σχολιασμό. Ο Αμραμπατ αποδεικνύει συνεχώς γιατί είναι ο κορυφαίος ξένος ποδοσφαιριστής που είχε την τελευταία δεκαετία στο ρόστερ της, ο Τσούμπερ είναι σαφώς κουρασμένος αλλά ποιοτικός, ο Αραούχο κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο, και ο Μάνταλος έχει τον δικό του ξεχωριστό τρόπο να απαντά στους «άμπαλους με σφραγίδα» επικριτές του πληκτρολογίου, ότι είναι ο καλύτερος Ελληνας ποδοσφαιριστής στη θέση του. Μια στάση στον Τσιντώτα. Για καλό λόγο. Εχει βρει ξανά την αυτοπεποίθησή του και ο συναγωνισμός με τον Στάνκοβιτς τον έχει βοηθήσει.
Ο μόνος που δεν τον έχει βοηθήσει στη μπάλα με τα πόδια, είναι ο Χρυσόστομος Μιχαηλίδης.
Τα βολέ του Τσιντώτα πάντα σταθερά... πλάγια άουτ, η απομάκρυνση από γύρισμα συμπαίκτη του σπανίως να ξεπεράσει τα 30 μέτρα, δείγμα ότι χρειάζεται κάθε μέρα ΕΠΙΠΛΕΟΝ προπόνηση για τη βελτίωση των αδυναμιών του.
Φέτος, ο Δημήτρης Μελισσανίδης αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να αλλάξουν όλα. Το είπε και το έκανε και πλέον έχει απαιτήσεις. Αγόρασε παίκτες υψηλής ποιότητας, άλλαξε τον προπονητή όταν διαπίστωσε ότι ήταν απαραίτητο να γίνει, "τροχιοδρόμησε" την ομάδα, ενώ το γήπεδο θα είναι σε λίγους μήνες έτοιμο, όπως και στην ολότητά του το «εργοστάσιο» στα Σπάτα, ένα εξίσου σπουδαίο έργο, που πολλοί ξεχνούν… Και προφανώς, οι συνεργάτες του είναι επιβεβλημένο να εργαστούν ακόμη πιο σκληρά, ώστε στο τέλος όλοι να δικαιωθούν και να αποκομίσουν τα εύσημα που στον καθένα αναλογούν.
Εδώ πρέπει να σταθώ: Η κριτική όλων όσοι εξ ημών την ασκούμε εξ επαγγέλματος, πρέπει να είναι εποικοδομητική, άρα και καλόπιστη, έννοιες ταυτόσημες μεταξύ τους. Υπάρχουν φυσικά οι «πονηροί» του Facebookπου επιχειρούν να την «κακοποιήσουν», αλλά έχουν γνώσιν οι φύλακες. Κριτική ΔΕΝ ασκείται στα ωραία και καλά, ασκείται στα δύσκολα, ώστε να αποβεί χρήσιμη.
Να λοιπόν η κριτική μας στα λάθη του αγώνα της Νίκαιας:
Είναι τουλάχιστον θλιβερή ως εικόνα η ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ (!) που έκαναν κάποιοι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ:
α) σε αγώνα μέσα στο Λεκανοπέδιο β) εναντίον της ομάδας που φέτος ανέβηκε στην Super League γ) εναντίον της ομάδας που καλώς ή κακώς βρίσκεται στην τρίτη θέση από το τέλος της βαθμολογίας
Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα (πιο καθαρά δεν γίνεται...) ότι κάποιοι κουβαλάνε νοοτροπία μικρής, φοβισμένης ομάδας, που όταν βλέπουν ότι για οποιονδήποτε λόγο η μπάλα δεν μπαίνει στα αντίπαλα δίχτυα, τι κάνουν;
Πηγαίνουν αργά - αργά να εκτελέσουν πλάγιο άουτ, κλωτσάνε τη μπάλα μακριά για να κυλήσει ο χρόνος, πέφτουν κάτω δήθεν τραυματίες για να διακοπεί το παιχνίδι και όταν ο διαιτητής (δικαίως) δεν το δίνει και η ΑΕΚ επανακτά τη μπάλα τότε ως δια μαγείας σηκώνονται και… σπριντάρουν σαν να μην είχαν ουδέποτε εμπλακεί και διάφορα τέτοια χαριτόβρυτα.
Δεν αξίζουν αυτά στην ΑΕΚΑΡΑ. Πάνε κόντρα στο DNA της.
ΑΕΚ σημαίνει επίθεση, ποδόσφαιρο απαλλαγμένο από υπερβολικές σκοπιμότητες. Ποιος αλήθεια μπορεί να φέρει αντίρρηση επ' αυτού; Επιβάλλεται οι υπεύθυνοι να εξηγήσουν σε αυτά τα παιδιά πως από τη στιγμή που βάζουν την υπογραφή τους σε συμβόλαιο που πιστοποιεί τη συνεργασία με την ΑΕΚ, η λέξη «καθυστέρηση» δεν υπάρχει, δεν υφίσταται καν.
Τόσο απλά...
