Διαχρονικά, σε κάθε κοινωνία, ο άνθρωπος θέλει να διαλέγει και να εμπεδώνει μορφές επικοινωνίας που του εξασφαλίζουν τον πιο ελεύθερο και ευρύ διάλογο με όσους επιθυμεί. Άλλοτε ιμάντας μεταβίβασης των απόψεων ήταν η αρχαία Αγορά, αργότερα ο Βυζαντινός Ιππόδρομος και οι λα'ι'κές πανηγύρεις στις πόλεις. Σήμερα, φυσικά είναι το διαδίκτυο, ευπρόσιτο σε πολλούς, ελεύθερο στη χρήση (ακόμη και ανώνυμα), απίστευτα μαζικό. Αυτό που επιχειρούν όμως με σύνεση και σωφροσύνη πολλοί άνθρωποι στις δυτικές κοινωνίες (πάντοτε με θλιβερές εξαιρέσεις), ατυχώς δεν επιχειρείται στην Ελλάδα. Αναφερόμαστε στην αναγκαία προσπάθεια να συμφωνηθούν μεταξύ έλλογων πολιτών προσδιορισμένοι κανόνες, φυσικά άτυποι, στο διάλογο, ώστε να προσποριζόμαστε το επιθυμητό όφελος, δηλαδή να διευρύνουμε τη σκέψη μας μέσα από την κατανόηση απόψεων των άλλων τις οποίες εμείς δεν είχαμε σκεφτεί.
Ας επιχειρήσουμε να προτείνουμε ορισμένες ανάλογες προ'υ'ποθέσεις για έναν αποτελεσματικό διάλογο εστιάζοντας στην ΑΕΚ που προφανώς μας ενδιαφέρει περισσότερο:
1. Αρχίζουμε να διαλεγόμαστε με την κατανόηση ότι γνωρίζουμε μόνον ένα τμήμα της πραγματικότητας, αυτό που έχουμε προσλάβει εμείς από ένα τεράστιο κύμα πληροφοριών. Επομένως,η γνώμη κάποιου άλλου ανοίγει νέους ορίζοντες απόψεων, αρκεί να εσωτερικεύουμε με καλή προαίρεση όσα ακούμε. Δεν είναι πρακτικά εφικτό να γνωρίζουμε όλες τις παραμέτρους των εξελίξεων της ΑΕΚ, οπότε είναι χρήσιμο οι κρίσεις μας να έχουν το χαρακτήρα σχετικότητας και να συμφύρονται με ό,τι νέο ακούμε από τους άλλους.
2. Οι φαιδρές φράσεις "Απορώ που δεν καταλαβαίνεις ότι έχω δίκιο" ή "Πάντοτε δικαιώνομαι σε όσα λέω" κλπ κλείνουν τις πόρτες και αποχυμώνουν το σεβασμό προς τον άλλον, στοιχείο πολύ αναγκαίο για να πετύχουμε την αλληλεπίδραση και το μοίρασμα ιδεών. Ειδικά στην ΑΕΚ αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται σε ακραία μορφή, επειδή έχουμε στο νου μας έναν ιδεότυπο για το τι σημαίνει ΑΕΚ και στόχους που εμείς προσδιορίζουμε, εμμένοντας ότι είναι η μόνη ορθή προσέγγιση, ενώ οι άλλες είναι καταστροφικές.
3. Όταν σχολιάζουμε ένα δημόσιο πρόσωπο και απαιτούμε να φύγει από τη θέση του, είναι πασίδηλο ότι επείγει να αντιπροτείνουμε μια εναλλακτική λύση, η οποία βέβαια πρέπει να αποδειχθεί ότι θα προσφέρει ποιοτικότερες λύσεις από αυτόν που αποδοκιμάζουμε π.χ. να αποχωρήσει ο Μελισσανίδης και να έρθει ο τάδε, με πειστική απόδειξη ότι θα πετύχει οικονομικά και λειτουργικά καλύτερα πράγματα από αυτόν. Προτάσεις του τύπου "Μόλις φύγει, θα έρθουν σίγουρα άλλοι (;) του ίδιου επιπέδου", είναι φαιδρές.
4. Ακυρώνει κάθε σοβαρή προσπάθεια διαλόγου το υβρεολόγιο με φράσεις και λέξεις αποκρουστικές. Τονώνουν το "εγώ" με δήθεν επίδειξη δύναμης, αλλά στο βάθος δείχνουν την κενότητα σε ιδέες και προτάσεις.
Τις όποιες αρνητικές εκρήξεις στο διάλογο αυξάνουν δυστυχώς η βαρύθυμη διάθεση των πολλών λόγω της υγειονομικής δοκιμασίας, η συνήθης ανωνυμία αρκετών και η κατάσταση της ομάδας μας που περιμένει εναγώνια το νέο γήπεδο.
