Ο Γιάννης Σηφάκης σχολιάζει την τελευταία εμφάνιση της Βασίλισσας απέναντι στο Μεσολόγγι και αναλύει την συνέχεια των υποχρεώσεων σε Ελλάδα κι Ευρώπη.
Το γεγονός ότι φτάσαμε να σχολιάζουμε και να ασχολούμαστε με το τι έκανε η Βασίλισσα απέναντι στο Μεσολόγγι, δεν ξέρω εάν είναι θετικό (η εμφάνισή της ήταν πραγματικά καλή) ή αρνητικό (δυσκολεύεται σε μεγάλο βαθμό με δυσκολότερους αντιπάλους).
Η εφετινή ΑΕΚ γενικώς είναι ένα μυστήριο. Δεν ξέρεις το πώς θα εμφανιστεί η ομάδα στο παρκέ, είτε έχει να αντιμετωπίσει έναν δυνατό αντίπαλο σε ευρωπαϊκή υποχρέωση, είτε έχει μία ακόμη ημέρα στη δουλειά απέναντι σε ομάδα από την χαμηλότερη ταχύτητα του ελληνικού πρωταθλήματος.
Όπως και να ‘χει, η Βασίλισσα παρουσιάζει μία αστάθεια στις εμφανίσεις της η οποία δικαιολογείται εν μέρει από τις πολλές απουσίες κι ελλείψεις που έχει να αντιμετωπίσει κάθε εβδομάδα.
Ακόμη και τώρα, που είχε στη διάθεσή της παραπάνω από τρεις εβδομάδες για να καθαρίσει το μυαλό της από το τοξικό κλίμα που δημιούργησαν οι ενέργειες της ΕΟΚ με διαιτησίες και κλήσεις στην εθνική ομάδα, δεν μπόρεσε να δουλέψει όπως ακριβώς θα ήθελε, αφού για ακόμα μία φορά υπήρξαν απώλειες (τραυματισμοί και κρούσματα COVID-19).
Όταν λοιπόν ο προπονητής δεν είναι σε θέση να δουλέψει με τα πρόσωπα που θέλει ο ίδιος, είναι λογικό οι εμφανίσεις να μην είναι οι καλύτερες δυνατές.
Σε όλο αυτό υπάρχει αντίλογος και είναι μάλιστα και το υποτιθέμενο «δυνατό χαρτί» της ΑΕΚ την εφετινή χρονιά...
Το ρόστερ που διαμορφώθηκε το καλοκαίρι και διορθώθηκε με δύο κινήσεις στα μέσα της σεζόν (Μόουζες και Μέικον), σχεδιάστηκε για να μπορεί να ανταπεξέλθει όλων των δυσκολιών και των προβλημάτων και να δώσει την άνεση στον προπονητή προκειμένου να μπορεί να καλύπτει κάθε κενό.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο είδαμε την ομάδα να κρατάει τον Μωραΐτη το καλοκαίρι ως τρίτη λύση στον άσο, να φέρνει τον Κατσίβελη ως τρίτη λύση στη θέση «2», να ξοδεύει μία θέση ξένου με τον Λοτζέσκι στο «3» αντί του φθηνότερου (και Έλληνα) Γιαννόπουλου και να έχει δύο σέντερ στο «ψυγείο» ως ρεζέρβες (Μαυροειδή και Γόντικα) πίσω από το δίδυμο Σλότερ-Μορέιρα.
Άρα λοιπόν, σαφώς και υπάρχουν δικαιολογίες για αστάθεια και διακυμάνσεις στην απόδοση, αλλά τα άσχημα αποτελέσματα δεν μπορούν αποκλειστικά να «χρεωθούν» στις απουσίες.
Βάζω φρένο. Πάμε στα φρέσκα κουλούρια...
Επιτέλους είδαμε μία ΑΕΚ η οποία μετά από καιρό μπήκε στο παρκέ και ήξερε τι να κάνει. Ακόμη και στα πρώτα λεπτά που υπέπεσε σε αρκετά λάθη και άφησε ανοικτούς χώρους στο τρανζίσιον για τον αντίπαλο, η ομάδα είχε την ψυχραιμία να παίξει με περισσότερο μυαλό και να βρει τις κατάλληλες λύσεις στην επίθεση.
Φάνηκε από τα πρώτα λεπτά ότι ο προπονητής της ομάδας του Μεσολογγίου δεν ήθελε να αφήσει την ΑΕΚ να «ακουμπήσει» την μπάλα στο λόου-ποστ, γι’ αυτό κιόλας της έδωσε μπόλικο χώρο στην περιφέρεια προκειμένου να κυκλοφορήσει την μπάλα, θέλοντας ενδεχομένως να μπερδέψει τους γκαρντ της ΑΕΚ (οι δύο βασικοί άσοι, Ζήσης και Γκίκας, απουσίαζαν από την αναμέτρηση).
Παρότι οι Μωραΐτης και Κατσίβελης υπέπεσαν σε λάθη και παρασύρθηκαν κάποιες στιγμές από τον αντίπαλο, έκαναν καλό παιχνίδι και βρήκαν τους κατάλληλους διαδρόμους για να δράσουν σωστά. Ο Μέικον απέδειξε ξανά ότι και μπορεί και θέλει να βγει μπροστά, ώστε να δώσει τις επιθετικές λύσεις που ο εφετινός Λάνγκφορντ δεν μπορεί να προσφέρει.
Ο Λοτζέσκι ήταν πολύ καλός στο πρώτο ημίχρονο αλλά ξεχάστηκε στον πάγκο για μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν ξαναπέρασε στο παρκέ στο δεύτερο, δεν μπόρεσε να βοηθήσει ουσιαστικά. Είχε βέβαια μπροστά του τον νεαρό Ρογκαβόπουλο, ο οποίος διαρκώς αποδεικνύει ότι διαθέτει πλούσιο ταλέντο και στέκεται ικανοποιητικά στο επίπεδο της ΑΕΚ, παρά τα σφάλματα απειρίας στα οποία ενίοτε υποπίπτει.
Θα πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στον Δημήτρη Μαυροειδή, ο οποίος παρά την (αθλητικά) προχωρημένη ηλικία του, δίνει το 200% σε όλα τα παιχνίδια και τιμάει πραγματικά την φανέλα. Το ότι βέβαια η Βασίλισσα χρησιμοποιεί ακόμη και τώρα τον βετεράνο σέντερ αντί άλλων επιλογών που διαθέτει στην φροντ-λάιν, λέει πολλά...
Από εδώ και πέρα, τα πράγματα είναι συγχρόνως απλά και δύσκολα για την ΑΕΚ. Πρέπει να σημειώσει τέσσερις νίκες στα επόμενα έξι ευρωπαϊκά ματς που έχει να δώσει απέναντι σε Νίζνι, Στρασμπούργκ και Τουρκ Τέλεκομ, ενώ οφείλει να βελτιώσει το ρεκόρ της στο ελληνικό πρωτάθλημα με συνεχείς νίκες έως το τέλος της κανονικής περιόδου. Αυτός είναι ο στόχος που θέτει η Βασίλισσα για το επόμενο διάστημα, ώστε να διεκδικήσει τα δύο τρόπαια τα οποία έχουν τεθεί ως στόχοι από το καλοκαίρι.
Για να το καταφέρει αυτό, το σύνολο του Ηλία Παπαθεοδώρου θα πρέπει στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις να σημειώσει το απόλυτο εντός έδρας αλλά και να πάρει το ροζ φύλλο αγώνα είτε στη Ρωσία, είτε στη Γαλλία, είτε στην Τουρκία. Με τέσσερις νίκες προκρίνεται, με τρεις περιμένει συνδυασμό αποτελεσμάτων. Με μόλις δύο νίκες αποκλείεται αυτόματα.
Στις εντός συνόρων υποχρεώσεις του, θα πρέπει να κερδίσει Προμηθέα, ΠΑΟΚ και Άρη (θα καίγεται για νίκη λόγω βαθμολογικής θέσης) εκτός έδρας, αλλά και να σημειώσει μία μεγάλη νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, πριν τα κρίσιμα πλέι-οφ.
Το ζήτημα βέβαια δεν είναι τι πρέπει να κάνει, αλλά κυρίως τι μπορεί. Κι όλα αυτά διότι η εφετινή ΑΕΚ, όπως σημειώθηκε και στην αρχή, είναι ικανή για τα πάντα. Σε μία σεζόν όπου τα πάντα είναι ρευστά, η Βασίλισσα δεν ξεφεύγει από τον κανόνα και δείχνει σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη.
Έχοντας διαθέσιμα όλα τα μέλη του ρόστερ, με σωστή τακτική προσέγγιση και την σκληράδα που είδαμε στην αρχή της σεζόν (οι ίδιοι παίκτες ήταν εξάλλου και τότε), η ομάδα μπορεί να βελτιώσει πρωτίστως την εικόνα της. Στην συνέχεια, οτιδήποτε καταφέρει να πετύχει εφέτος, θα μοιάζει με υπέρβαση.
Θεωρώ όμως ότι είναι από τις υπερβάσεις που η ΑΕΚ μπορεί να κάνει, εφόσον πάντοτε καταφέρει να βρει ισορροπία και σταθερότητα στο παιχνίδι της.
Αν μη τι άλλο, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ είναι τα δύο μεγάλα φαβορί για να βρεθούν στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος, ενώ η ΑΕΚ είναι επίσης στα φαβορί για μία θέση στο εφετινό Final 8 του BCL.
Δεν θεωρούν την ΑΕΚ ως μία από τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης τυχαία...
